Jan wordt op 14 april 1902 geboren en het manneke wordt vernoemd naar zijn opa

Hij werkt met plezier op de oven en gaat daarbij graag op de foto. Meestal zit hij in de gedroogde stenen. Hij kan erg goed sorteren. Een goeie sorteerder brengt goud op, die haalt de stenen met de hoogste kwaliteit, dus ook met de grootste waarde uit de stapel en deze verlaten de fabriek voor de hoogste prijs.

Toen de arbeidskrachten nog ruim voor handen waren, dus bijna voor niets moesten werken, sorteerden ze wel tussen de dertig en veertig soorten uit een baksel op kleur en kwaliteit en maat. De kwaliteit werd en wordt bepaald door de hardheid van de steen. De hardheid was afhankelijk van de temperatuur in de kamer. De temperatuur bepaalde de stoker door het of niet aanvullen van turf / hout / kolen / gas / olie e.d. 

Opa Dirk Keijnemans droeg die verantwoordelijkheid, kende het vakmanschap om met het blote oog de temperatuur te bepalen. Boven op de oven keek hij door een ruim 1 meter lange buis op de gloeiende stenen en de kleur van de gloed deed hem besluiten al of niet bij te stoken. Werd het te heet dan smolt de klei en de stenen klonterden aaneen. De productie was dan verloren en de massa moest worden uitgehakt. Die fout kon je als stoker maar één keer maken, dat is duidelijk. De temperatuur in zo’n kamer was verschillend. Hoe dichter bij vuur des te hoger. Daar bakten de hardste stenen en op de koude plaatsen leken de stenen op een beschuit, zacht en bros. De fel rode stenen van Heuff zijn daar een voorbeeld van, maar de straatsteen was er keihard. De hardheid bepaalde ook de maat, tijdens het bakproces kromp de steen. Terwijl het uitgangsproduct hetzelfde was, kon het eindproduct wel tot 1½ cm verschillen. Er waren geen twee stenen hetzelfde. Daarom maar bakken, afhankelijk van de vraag, metselstenen of straatstenen en sorteren in de baksels. Kom daar nu nog eens om, sorteren kan niet meer uit. Maar de beheersing van de temperatuur is volledig geautomatiseerd en geoptimaliseerd. Dat komt natuurlijk ten goede aan de stenen. Maar de metselaar gaat, voor de maatverdeling, nog altijd uit van de gemiddelde lengte en breedte van de stenen,want er zijn er geen twee hetzelfde. De kleur wordt mede bepaald door het toevoegen van mineralen, een beetje van dit en een beetje van dat. Voorheen bepaalde m.n. de samenstelling van de klei de kleur en ik kan je verzekeren dat die uit de Hondswaard en het Munnikenland het neusje van de zalm waren.

Jan trouwt met Heintje Wilhelmina van Weelden geboren 28-03-1902. Zij woont maar een paar huizen verder, ook op de oven. Ze is een dochter van ‘ Knelemeu de Bruin" en Hupke van Weelden. Een vlug vrouwke.

Baas Spies
Mevrouw Heuff haalt. als dochter van de eigenaar van de steenoven in Liende, in 1905 F. Spies naar Vuren, die met een jaar al wordt ontslagen. Hij is niet bekwaam genoeg, misschien wel te menselijk. Hij wordt vervangen door zijn neef G.Spies. In vele opzichten een berucht man waarvoor het ovenvolk beeft. Wel bekwaam, vaak niet menselijk. Hij heeft alle macht, zeker als je op het fabrieksterrein woont. Zijn gevleugelde woorden luiden: ” tonder maar naar te tijk”
En dat is met een opzegtermijn van een week heel wat families overkomen. Kom je te laat, hij stuurt je weg zonder inkomsten, is er kritiek, vergeet het maar, sta je te lachen zoals oom Jan, de zoon van opa Dirk, overkomt, dan kan je gaan. De man beschikte haast over dood en leven. De ouders leven in angst dat de kinderen iets verkeerd zullen doen.

Jan Keijnemans verhuist noodgedwongen naar Lobith waar hij gaat werken en wonen. Jan is een gewaardeerde sorteerder bij Bram Brinkman op ‘Spiek” en hij woont op de 's Gravenwaardsedijk, bekend als de Keiendijk, in Lobith-Tolkamer.

Ik denk dat Heintje Wilhelmina van Weelden door het gedwongen vertrek van Jan uit Vuren het in het ‘verre’ Lobith niet gemakkelijk heeft gehad. Het vertrek uit Vuren, in die tijd is ingrijpend. De twee kinderen missen het ovenbuurtje enorm, maar goed, ze gaan naar school en raken gewend. Jan is druk met zijn werk van de vroege morgen tot de late avond. Maar…..Heintje zit thuis en moet het daar maar rooien. Zij lijdt er ongetwijfeld onder. Na meer dan 75 jaar verzucht een lid van het gezin:“ wat heeft vader ons aangedaan door niet toe te geven”. Misschien zijn we toch nog een beetje trots op de man die‘de baas’ durft te trotseren, met alle consequenties van dien. De gevoelens zijn gemengd. Het gezin is min of meer de dupe in die uithoek tegen de Duitse grens, en kun je dan nog trots zijn?

In Vuren en later in het verre Lobith worden hun drie kinderen geboren:
1. Dirk Keijnemans geboren op 3 september 1923.Hij trouwt in Lobith met Johanna Brevoord (Jo),geboren d.d. 27-05-1926. Dirk, die bij de douane werkte,overlijdt op 8 maart 1998. Samen krijgen zij 2 kinderen.
a) Jan Keijnemansd.d. 04-04-’52, directeur van een basisschool in Oss en hij is getrouwd met Adriana Jozina Bakker( Adri) d.d. 27-11-1952 en zij hebben 4 kinderen:
* Dirk Pieter Keijnemans geboren 20-09-1975 in Rotterdam
* Adriana Josina Keijnemans(José) geboren 22-11-1978 in Oss
* Margaretha Catharina Keijnemans (Marga) geboren 09-03-1983 in Oss
* Michiael Sebastiaan Keijnemans (Michiel) geboren 10-02-1985 in Oss

b)Johan Keijnemans(Hans)d.d. 24 mei 1958 is getrouwd met Mariana Keijzer en zij hebben 1 dochter
* Monique Keijnemans geboren.31-05-1986 te Spijkenisse

2.Cornelia Huiberdina Keijnemans (Cor)geboren op 24 juni 1926.Zij huwt met Antonie Evert (Toon) Willemsen (28-11-1926) op 28-04-1956 en wonen in Arnhem.Toon is machinaal metaalbewerker van beroep. Zij zijn de trotse ouders van de tweeling:
a) Hennie Willemse d.d. 29-03-1957,getrouwd met Alfred Dijkstra. Hennie is verpleegkundige .Zij hebben drie kinderen :
* Hilda Dijkstra geboren 19-12-1986
* Annet Dijkstra geboren 21-07-1989
* Koen Dijkstra geboren 08-05-1992

b) Jopie Willemse d.d. 29-03-1957, zij is ook verpleegkundige.