Johanna Cornelia Keijnemans

HAN UIT HET WINKELTJE AAN HET "BENEJEEIND"

Als Dirk al weer 14 jaar is, inmiddels al werkt, wordt op één maart 1890 Johanna Cornelia geboren als negende kind van opoe Fort. Ook opa Fort is blij dat het goed afloopt want in de jaren ervoor hebben ze bar veel verdriet gehad, zowel in ’88 als ’89 sterft er een kind en moeten zij met het kistje de gang naar het kerkhof maken. Johan en Mijndert worden niet ouder dan respectievelijk anderhalf en een half jaar. Infectieziekten eisen hun tol, er is nog geen kruid tegen gewassen.

Bovendien kosten de zieke kinderen als er een dokter aan de pas komt, en die wordt toch wel ingeschakeld voor de arme ouders een vermogen. Ook het begraven en alles daar omheen is financieel haast niet op te brengen. Het houdt Jan en Tonia aan de bedelstaf en in een uiterst afhankelijke positie. Misschien hebben ze wel een beroep moeten doen op de ‘bedeling’ een kerkelijke ondersteuning,de diakonie.In hun geval geen schande maar toch.

Als Han van school afkomt is het dienstje al geregeld en de geringe inkomsten zijn erg welkom maar bovendien is ze uit de kost en heeft ze goed te eten.

Op drie augustus in 1912 trouwt Han met Gerrit Roza die al van 30 april 1882 is, dus al 30 jaar. Maar ze kunnen het niet zo arm hebben, de bruid en de bruidegom mogen gezien worden. De trouwjurk wordt gemaakt door twee vrijgezelle naaisters die in de Zwaan wonen. Heeft ook niet Dien Ballegooijen, de vriendin van Mijntje, daar haar naaiatellier, boven op zolder.In ieder geval Han mag gezien worden, wat een prachtige jurk, zie je die pofmouwen en wat eeen bef en een statiefoto. Ook Gerrit kan niet achter blijven en staat er geknipt en geschoren bij, groot feest.

Gerrit heeft één van de zwaarste werkzaamheden op de oven en moet ijzersterk geweest zijn, hij is zandsmakker. In alle vroegte haast zich de zandsmakker naar de rivier, daar liggen de zandbanken. Aanvankelijk wordt het zand met een kruiwagen in het schip gebracht, tot laat in avond toe.De mannen ontvangen als loon vaak niet meer dan13 centen de ton (1000 kg).Later baggert een zuigertje het zand op een platte zolderbak, waar de smurrie uitzakt die dan daarna door de zandsmakkers in een Rijnaak of klipper wordt geladen. Loodzwaar is het. Het is begrijpelijk dat ze protesteren. In 1916 gaan ze in staking voor loonsverhoging. Het zit ze niet mee. De oven is aan het verbouwen en er zijn voldoende mensen om het werk over te nemen.De stakers worden ‘naar de dijk gestuurd’ en worden niet meer en ook nooit meer aangenomen.

In 1923 is het weer raak, de zandzuigerij is dan al een zelfstandig bedrijf. Ze nemen collectief ontslag. Heuff heeft ook nu echter weer snel een ploeg aan het werk en accepteert hun ontslagaanvraag. Drie weken wordt er gepost, tot in het Munikkenland toe, de politie grijpt in als het werk wordt belemmerd. Ook de nieuwe ploeg ontvangt 13 cent de ton, zij zijn tevreden, dus is er voor Heuff geen vuiltje aan de lucht.

Voor Jan is er na 1916 de lol af en als hij na een brand in 1922 een nieuw huis laat zetten, heeft hij voldoende ruimte om een winkeltje te beginnen, ter hoogte van de Bossestoep,iets naar het Fort en dan buitendijks. Dat bevalt Jan heel wat beter al is het ook sappelen. Vooral als er ziekte komt. Zowel Han als Gerrit krijgen<> t.b.c. Achter het huis staat een houten tent,een klein huisje waar net een bed in past om te kuren.De enige remedie in die dagen.Han heeft verder in Sonnevanck gekuurd en Gerrit in Oranje Nassauoord in Renkum.De kinderen worden dan ondergebracht,maar met een winkeltje valt het niet mee. Op 39-jarige leeftijd is Han al weduwe, Gerrit sterft in 1929 op 46-jarige leeftijd. Han staat er dan alleen voor. Niet dat ze alleen zit.

	Adriaantje, geboren 21 april 1913,sterft op 23 juni 1919, goed zes.
	Jan, geboren 28 januari 1915
	Antonia Elisabeth geboren 10 januari 1917<
	Dirkje geboren 4 februari 1919
	Arieaantje geboren 5 april 1920
	< Dirk geboren 27 oktober 1921,overlijdt 18 januari 1924.Hij is een heel ongelukkig kind, gehandicapt
	Geertje Cornelia geboren 30 december 1922.

Geert woont met haar zuster in Vuren en geniet nog een redelijke gezonheid en weet zich veel te herinneren uit de tijd van opoe Fort. Zij haalt opoe op toen zij in 1940 uit haar huisje moet vertrekken,wast haar en doet haar schone kleren aan.In ’47 behaalt zij in Utrecht samen met ‘Mijn van Dirke’ het diploma kraamverpleegster. Zij heeft heel wat kinderen gehaald tot in Zetten toe en kan daar wel een boek over schrijven. Vooral het vervoer is dan een probleem. Hoe kom je tijdig, bij nacht en ontij, bij de kraamvrouw. Zij heeft meerdere moeilijke bevallingen in haar eentje moeten doen. Maar Geert staat altijd paraat. Op 30 december 1962 moet ze hals over kop het bed uit want Rinus is aan de deur. Staat me daar Nel van van Weelden op het punt te bevallen. Kruijff is al gewaarschuwd, maar die moet helemaal over de dijk uit Herwijnen komen en er staat een stevigesneewstorm, noodweer. Wat doen ze van huis, wat ‘ motten’ ze in Vuren. Ze hebben niks bij zich, alleen een navelbandje, ’s zaterdags gekocht in Gorcum.

’t Komt goed. Bij Geert is er geen paniek. Naar An, want die heeft nog wel spullen. Een speen op een bierfles. Een gezonde dochter ziet het eerste levenslicht, de dokter komt effe te laat, maar is wel op tijd om Maria Antoinette aan een roepnaam te helpen: Marnet. Geert gaat doodmoe maar voldaan zondagmorgen weer naar bed. De zoveelste, altijd spannend , maar mooi.

	Cornelia geboren op 30 december 1922,overleden 26 april 1923.Dus een tweeling zusje van Geert.Ja er zijn meer tweelingen in de familie,ook nu nog.
	Cornelia Pieternella geboren op 2 juli 1924.Cor woont met Nol in Gorcum.
	Mijntje Johanna in Gorinchem geboren op 7 maart 1926.
	Elisabeth in augustus 1927 geboren op de 31 sterft het kind op 20 februari 1929, nog geen twee jaar oud.

Het gaat Han niet meer zo gemakkelijk af. Mijntje trouwt met Piet Bracht en bij hen is Gerrit altijd, tot aan zijn dood in huis geweest. Zij woont nu samen met Geert aan de Twee Morgen in Vuren. We weten inmiddels naar wie ze vernoemd is. Laura en Geo zijn haar twee kinderen.

Het winkeltje blijft Han drijven, ook na de dood van Gerrit. Begin vijftiger jaren neemt Jo de Leeuw het winkeltje over en verhuist Han naar het huis met de brug, het oude gemeentehuis, annex veldwachterswoning.

Op 25 mei 1979 komt er een einde aan een werkzaam leven.Ondanks haar wankele gezondheid en talrijke kinderschaar (11) waarvan er vier op jonge leeftijd het leven laten, bereikt Han de respectabele leeftijd van 89 jaar. Bedroefd maar dankbaar voor alles wat ze heeft betekend, neemt de familie afscheid en begraaft haar op de Oude begraafplaats achte de kerk. Er staat wel een steen, daar hield Han eigenlijk niet zo van, slechts een kleine. De kinderen respecteren haar wens