Keijnemans Reünie 2010

Zaterdag 10 april j.l. was er voor de familie Keijnemans geen gelegenheid om uit te slapen. Niet minder dan 71 personen hadden zich aangemeld om de tweede ‘family meeting’ bij te wonen. De happening vond plaats in de voormalige boerderij van Jan Arie de Bruin, nu theehuis “Oud Vuren”. In de directe omgeving van de oude steenfabriek, eens de trots van Vuren en nu onderdeel van het grote verval langs de dijk. De plaats waar meer dan honderd jaar een uitstekend product werd geproduceerd , de “H” van Heuff was in de bouwwereld een begrip en het ‘ovenvolk’, ondanks alles wat er zich afspeelde,trots op hun steen.

Organisatie
Het ‘Keijnemans Team’ had de organisatie van de dag op zich genomen en alle voorbereidingen getroffen om deze tot een succes te maken. Vandaar dat de koffie met Heukelumse Krakeling al vanaf kwart over tien werd geserveerd om de gasten op de heerlijk verwarmde deel te ontvangen. Voor velen een plezierig weerzien en voor anderen een groep van nog onbekende mensen. En dit alles georganiseerd om de nazaten van Dirk Keijnemans en Catharina van Weelden weer eens bij elkaar te brengen om bij te praten.

Ontvangst
Opoe Trijn baarde 12 kinderen waarvan er één heel jong en twee op jonge leeftijd overleden en Mijntje bleef ongehuwd. Het was dan ook met enige trots dat het Team om kwart voor elf van alle overige kinderen a.d.z. Jan, Jantje Antoinetta, Johan, Jan Hendrik, Dirk, Catharina, Geertje Cornelia en Hendrika nakomelingen mocht welkom heten, van kinderen tot achter-achterkleinkinderen. Dirk Keijnemans, het achtste kind van Dirk en Trijn en inmiddels 96 jaar oud, kon de familie reünie, wegens lichamelijke omstandigheden helaas niet meer bijwonen maar Willem van Willigen, ook al weer 90 jaar kon dit als schoonzoon nog wel.
Bericht van verhindering werd ontvangen van Blaine Hyer, kleinzoon van Elizabeth Keijnemans en Johannes van Woerkom. Beth emigreerde in 1903 naar de staat Utah in Amerika. Ook Bas de Leeuw liet weten niet uit Boston met zijn gezin over te kunnen komen. Cor en Toon Keijnemans uit Arnhem waren lichamelijk niet in staat om de familiedag nog bij te wonen en dit gold ook voor Huib Keijnemans. Mede daardoor kon ook Jo Brevoord niet van de partij zijn. Ook van Anjo de Jong-de Leeuw en Liesbeth den Hoed-van Willigen werd een email ontvangen dat ze het feest aan zich voorbij moesten laten gaan.
De kinderen van Dirk en Trijn zijn over het algemeen in de streek blijven wonen. Alleen Jan Keijnemans en Heintje van Weelden werden min of meer gedwongen te verhuizen en wel naar Lobith. Op zich aan de dag van vandaag niet zo ver, maar een toch een wereld van verschil. Het streektaaltje, het Vurens dialect is de kleinkinderen minder bijgebleven dan de kinderen. Gelukkig is het niet helemaal verloren gegaan. Tijdens de ontvangst hoorden we zowel spreken over een kopje koffie als ook over een kupke, een kopke, een koppie en zelfs over een tas en op het schoteltje of schotelke lag volgens sommigen een lépeltje en voor anderen was het niet meer dan een lệpelke of een lèpelke. Maar…………iedereen wist het naar behoren te gebruiken..

www.defamiliekeijnemans.nl
Na de voorstellingsronde was het woord aan Jan Keijnemans om de deelnemers aan de reünie op de hoogte te stellen van de voortgang van de Keijnemans site. Hij deed dat aan de hand van een beamerprojectie en natuurlijk kon ook de persoon van Thomas Keijnemans, zo je wilt Kindermans niet onbesproken blijven. Je zal maar Keijnemans heten en op de 29^e december 1846 net na Kerst in Dordt worden opgehangen. Moeder Maaike was ontroostbaar, maar koning Willem II die regeerde van 1840 tot 1849, wilde haar zoon geen gratie verlenen.
Er heerste bittere armoe in het land en mede daardoor heerste er onrust. En daar zette de koning een politieke daad tegenover. Nu onbestaanbaar, de doodstraf voor een beroving.

Stamreeks en Parenteel
Alice van Straalen-Struijk, deel uitmakend van het Keijnemans Team had voor alle deelnemende gezinnen een stamreeks gemaakt en deze verpakt in een keurige, fleurige map met een foto van opa Dirk en zijn Trieneke zoals ze in Herwijnen werd genoemd, op de voorkant. Met behulp van een foto was het ook niet meer zo moeilijk om in de bijlage de verschillende parentelen te vinden. Iedereen begon direct in de gegevens te neuzen en dit was weer een uitgelezen kans voor Alice om deze zo nodig aan te passen of te verbeteren.
Het werd langzamerhand tijd om de kelen te smeren terwijl anderen zich naar buiten haastten om een peuk op te steken. Happy hour met een drankje en een praatje. Echt een ogenblik om elkaar weer eens te ontmoeten en bij te praten en soms zelfs kennis te maken.
Inmiddels werden de voorbereidingen voor de lunch getroffen welke met veel eetlust werd verwerkt en de soep, naar oud Vurens recept, smaakte voortreffelijk

Middagprogramma
Het middagprogramma kende meerdere mogelijkheden. In de eerste plaats was daar de herdenking op het oude kerkhof bij het graf van Dirk Keijnemans en Catharina Keijnemans-van Weelden . Door de kleinkinderen en of achterkleinkinderen werd een roos op het graf gelegd ter nagedachtenis aan hun vader en moeder of opa en oma. Tevens werden de namen genoemd van de familieleden welke tussen de twee reünies waren overleden a.d.z. de dochters:

Tevens werd er nog een rondgang gemaakt over het kerkhof en een roos gelegd op de graven van personen met de naam Keijnemans.

Fort Vuren
Vervolgens waren er twee mogelijkheden. Het overgrote deel van de familie ging een kijkje nemen op Fort Vuren waar een rondgang werd georganiseerd. Een leuke bijkomstigheid was dat er een grote restauratie plaats vindt zodat ook van boven af het centrale deel kon worden bekeken. En dit nadat het 170 jaar bedekt had gelegen en ook de komende decennia aan het oog onttrokken zal zijn. Een unieke mogelijkheid. Inmiddels zit het zand en de grond er weer op.

Museum “ De Heerlijckheid Vueren”
Een select gezelschap koos voor het museum van de plaatselijke historische vereniging “De Heerlijkheid Vuren”. En voor de liefhebber was daar natuurlijk wel iets te beleven. Bekende en niet bekende voorwerpen lagen keurig uitgestald en Henk van den Berg wist altijd wel weer hoe de vork in de steel zat.
De jeugd was ondertussen op speurtocht langs de Waalkant, want nog steeds gaat het gerucht in Vuren dat opa Dirk Keijnemans daar misschien wel een schat heeft verborgen in een rood kistje. Het is niet zo dat de kinderen niet fanatiek hebben gezocht, het kistje bleef onvindbaar, maar een zakje chips vergoedde veel. Het zou kunnen zijn dat de man met een zwarte lap voor het ene oog, die daar ook rondliep, het kistje heeft meegenomen. Je weet maar nooit.

Happy Hour
Goed vier uur verzamelde het gezelschap zich weer in de boerderij. De groep was inmiddels aangegroeid tot een kleine zeventig mensen en met behulp van een drankje kwamen de tongen weer los en werden de laatste nieuwtjes uitgewisseld. Alle deelnemers ontvingen een “Oerconde” als bewijs van deelneming aan de Keijnemans Reunie 2010 met op de voorkant opoe Trijn, moeder van 12 kinderen en achterop een lachende opa Dirk Keijnemans.
Op de tafels kwamen keurige placemats met daarop aan de ene kant een cirkeldiagram van de kinderen van Dirk en Trieneke en op de andere het testament van Neeltje van Rijkevors dat zij na het overlijden van haar echtgenoot Jan Kinemans in 1769 liet opmaken.

Lunch
Gastheer Wouter had zijn uiterste best gedaan op het “ Buffet Old Vueren” met als blikvanger de overheerlijke beenhammetjes, die de vrijdag ervoor al stonden te stoven en zijn peertjes, boterzacht. Voor degenen die zich afvraagt waar dat beenhammetje dan wel vandaan komt, wel van ’t verken! Neem de onderpoot welke na een 30 tot 40 cm met een kleine bocht overgaat in de bovenpoot. Op dat punt zie je ‘íets’ naar achter uitsteken. Nou dat is het botje, waar het vlees zo heerlijk los vanaf kwam en daar zit dat heerlijke stukje vlees.
Het was prettig te horen dat iedereen met smaak het buffet had genuttigd. En na het gebruikelijke toetje en een bakske koffie of thee kon de familie-reünie worden afgesloten met een woord van dank aan alle gasten voor de aanwezigheid, een bedankje aan de bediening en de gastheer en een applausje voor de organisatie.

Alice van Straalen-Struijk Jan Keijnemans Dirk de Leeuw